Zomerkorting op de boeken en op de opleidingen!

Moeder Aarde deze zomer €15,00

Aartsengelen van Alle Tijden €17,50

Alleen in juli:

Moeder Aarde slechts €10,00 en Aartsengelen van Alle Tijden €12,50!!!!

Bestel snel op info@eleonoragabriels.nl onder vermelding van Zomerkorting!

Meer informatie over de opleidingen:

www.nieuweaartsengelen.nl

Meer info kun je vinden onder workshops, Tea & Energy.

Tot snel, bij onze (Coffee or) Tea & energy

De kracht van het wél

De kracht van het wél gaat over creëren en ontvangen, over verantwoordelijkheid en respect.
De kracht van het wél is meer dan het inzicht dat positieve energie bewerkstelligt wat je wilt en dat de energie van het niet er voor zorgt dat velen zich slachtoffer van vele situaties voelen.
Waar we bewust kinderen willen benaderen op een positieve manier kijken we vaak op een andere manier naar onszelf.
Het verschil tussen leven vanuit wat je niet wilt en leven vanuit het wél:

Wanneer je aan iemand vraagt wat hem dwars zit of wanneer iemand aangeeft een situatie te willen veranderen, zal hij de huidige situatie kunnen beschrijven. Wanneer de vraag wordt gesteld wat er mag veranderen in de huidige situatie wordt meestal aangegeven wat men NIET wil. Ik wil geen ruzie meer, ik wil niet langer zo behandeld worden, ik wil niet dat de hond aan de lijn trekt, ik wil niet langer de eindjes aan elkaar moeten knopen. Wat iemand niet wil is echter al duidelijk wanneer je de huidige situatie hoort. Wat diegene wél wil is echter niet helemaal duidelijk. Meestal vullen we dat dan zelf in. Maar hierin schuilt een gevaar. Wie zegt dat je werkelijk hebt begrepen wat de ander wil? En sterker nog, weet diegene zelf wel wat hij echt wil? Als je vraagt: wat wil je wel? Valt er vaak een stilte. We zijn zo gewend ons aan te passen aan anderen, om te handelen zoals we denken dat een ander van ons verwacht. Hoe kunnen we dan denken voor de ander als we voor onszelf niet eens duidelijk hebben wat we wel willen?

De energie van het woordje niet en de energie van het woordje wel zijn totaal verschillend. Om zelf angsten, emoties en overtuigingen te transformeren is het daarom ook altijd noodzakelijk om te gaan transformeren vanuit een positieve zin. Ik heb tijdens trainingen gemerkt hoe enorm moeilijk mensen het vinden om van alles wat zij willen veranderen pósitieve zinnen te maken. Toch is dit de enige manier om te komen tot inzicht. Wie ben je nu eigenlijk, wat heb je nodig en wat belemmert je? Wanneer je weet wat je wél wilt is het niet moeilijk om dit als doel te stellen. Het is daarna ook makkelijker om het pad om dit doel te bereiken helder te krijgen. Wanneer je dit pad voor je ziet kom je vanzelf alle belemmeringen tegen die maken dat je het doel nog niet hebt kunnen bereiken. Door te leven vanuit het wel accepteer je dat deze belemmeringen er zijn. Ze zijn er met een reden.

Toch is het opsporen van de belemmeringen en het aanvaarden dat deze er zijn veel belangrijker dan het achterhalen van de reden waarom deze belemmeringene r is. Belemmeringen kunnen namelijk heel eenvoudig weggehaald worden door ze te erkennen. Door er geen oordeel aan te hangen. Door te accepteren: ja, ik heb de ze belemmering, hij zit er en dat is zo! Wanneer het herkennen en erkennen van belemmeringen maakt dat ze weg mogen, waarom dan zoeken naar oorzaken? Wanneer belemmeringen erkend worden komen de inzichten naarmate men meer heeft losgelaten. Door belemmeringen te erkennen erkend men zichzelf! Dit betekent dat alles wat wij hebben geleerd, wat van ons wordt verwacht, wat wij moeten omdat het zo hoort niet langer meer bepaald wie we zijn en wat we doen. Door weer te voelen wat werkelijk belangrijk is, door te voelen wat belemmert om het doel te halen wat je gesteld hebt, worden werkelijke waarden weer zichtbaar.

Veel van onze belemmeringen zijn ontstaan doordat spontaan gedrag de kop in werd gedrukt. Een kind wordt als baby aangemoedigd om stappen te nemen. Zelf het flesje vasthouden, rollen, kruipen, lachen, praten. In de volgende fases wordt hem echter meer afgeleerd dan aangeleerd. Er wordt nog steeds veel van het kind verwacht maar was in de babytijd alles mooi en was alles toen groei, wanneer het baby-af is wordt er meer van het kind verwacht. Er wordt verwacht dat het kind al verantwoordelijkheid neemt. Niet knoeien, nergens aanzitten, niet erdoorheen praten, niet zomaar iets van de tafel pakken. Het kind kijkt en handelt. Wanneer er een schaal chips of een bord met kaas en worst op tafel staat pakken de volwassenen regelmatig iets uit de schaal of van het bord. Het kind mag dit niet. Volwassenen eten zelf, het kind kopieert ook dit gedrag. Toch wordt dit gedrag niet getolereerd. Er wordt ten onrechte aangenomen dat het kind beter zou kunnen weten. Hij is zindelijk maar als hij buiten speelt plast hij iedere keer weer in zijn broek. Hoeveel volwassenen stellen een toiletbezoek uit? Hoeveel volwassenen voelen het signaal van hun lichaam dat zij naar het toilet moeten en wachten met naar het toilet gaan tot het hen beter uitkomt? Kinderen die buiten spelen voelen het signaal maar de afstand naar het toilet is soms net te groot om nog op tijd te zijn. Of zij negeren het signaal van hun lichaam omdat zij heel intensief aan het spelen zijn. Zijn zij zindelijk? Ja hoor, hun prioriteit lag echter op dat moment heel ergens anders. En in hun korte leventje hebben zij nu eenmaal minder blaastraining gehad dan een volwassene. Wanneer wel de natte broek maar niet het zandkasteel gezien wordt kunnen er trauma’s bij het kind ontstaan. Het begin van verschillende belevingswerelden. Ieder is zijn eigen referentiekader. Het kind constateert dat hij een natte broek heeft en een prachtig zandkasteel, vader of moeder constateert een natte broek en een hoop werk: kind verkleden, wassen en weer meer wasgoed.

Hoe eenvoudig ontstaan belemmeringen, hoe eenvoudig wordt de basis gelegd voor een belemmering dat zorgt voor problemen wanneer het kind volwassen is. Wanneer het kind een tekening heeft gemaakt en heel enthousiast naar zij ouder loopt om het te laten zien verwacht het de reactie die de ouder normaal gesproken geeft: een compliment, enthousiasme of een aai over de bol. Wanneer de ouder aan het koken is en het kind komt de keuken binnen met zijn tekening kan het zijn dat er niet naar de tekening gekeken wordt, dat het weg wordt gestuurd omdat papa of mama even geen tijd heeft en omdat het gevaarlijk is met alle hete pannen. Het kind voelt zich afgewezen. Het is zo’n mooie tekening en nu wordt er niet naar gekeken. Het kind voelt dat hij het niet waard is om naar gekeken te worden. En daar is het trauma, oorzaak van belemmeringen die het hele leven verder door zullen spelen. Wanneer je het niet waard bent om gewaardeerd te worden ga je je anders opstellen. Ga je incalculeren dat men jou niets waard vindt, ga je je afsluiten omdat je niets waard bent of ga je in de verdediging voor iemand iets zegt omdat je niet gekwetst wilt worden, omdat je de ander voor wilt zijn en jezelf naar beneden haalt voor een ander dat doet. En dit allemaal door een handeling die dagelijks in vele gezinnen en situaties voorkomt: uitgestelde aandacht.

Doet vader of moeder het verkeerd? Nee hoor. Stel dat er wel enthousiasme was geweest en het eten brand aan of de aandacht ging naar de tekening en het kind pakt een scherp mes of een pan kokende aardappels. Is het kind dan overgevoelig? Nee hoor. Het kind heeft zijn eigen referentie kader. Als ik iets moois maak dat zijn papa en mama enthousiast. Wanneer dit niet gebeurd is dit een nieuwe, soms overweldigende ervaring. Wat belangrijk is, is dat de situatie er mag zijn. Dat er boosheid mag zijn, teleurstelling of verdriet. Dat mag want dat is wat je op dat moment voelt. Wanneer dit gevoel er niet mag zijn, wordt ontkend of afgedaan als onbelangrijk zal het groeien. Om niet weer deze gevoelens te moeten ondergaan worden ze weggestopt en worden situatie vermeden waarin deze gevoelens een rol kunnen spelen. Men gaat invullen voor de ander. Als ik nu … dan reageert hij….. als ik dit zegt dan wordt hij blij, als ik dat doe dan wordt hij boos. Men gaat dan uit van de ander en niet langer van zichzelf. Gevolg is dat voelen steeds moeilijker wordt. Wanneer je afgestemd bent op de ander worden eigen gevoelens minder belangrijk en uiteindelijk steeds minder herkend en erkend.

Veel ouders zijn heel bewust bezig met de gevoelens van hun kind. Misschien herkennen zij zich in het kind zoals hierboven beschreven en krijgen zij meer inzicht in hoe zij zelf aan hun belemmeringen zijn gekomen. Trauma’s en belemmeringen ontstaan niet per definitie uit voor iedereen zichtbare traumatische ervaringen

EenheidsHeling